Laboratorijska dijagnostika predstavlja bitan faktor u medicini, dajući zajedno sa ostalim dijagnostičkim pokazateljima objektivne informacije o zdravlju jedne osobe. Rezultati LABORATORIJSKIH ispitivanja pomažu lekaru u proceni zdravstvenog stanja pacijenta. Pod procenom zdravstvenog stanja, ne podrazumeva se samo postavljanje dijagnoze ili isključivanje bolesti na koju je lekar posumnjao na osnovu karakterističnih simptoma. Laboratorijska ispitivanja imaju i značajno mesto u procesu praćenja toka bolesti, prognoze bolesti, kao i praćenja efikasnosti primenjene terapije. U cilju prevencije, preporuka je da se laboratorijska testiranja na 6 meseci rade i kod zdrave populacije. Na taj način se kod zdravih osoba mogu predvideti, odložiti ili sprečiti nastajanja odredjenih oboljenja. (npr. lipidni status kao važan faktor rizika ateroskleroze).
Za postavljanje dijagnoze laboratorijski nalazi se upoređuju sa referentnim vrednostima, što se naziva transferzalno tumačenje rezultata. Za praćenje toka bolesti kao i učinka terapije, nalazi jednog bolesnika upoređuju se sa njegovim ranijim nalazima, što nazivamo longitudinalno tumačenje rezultata. Brojni faktori, kao što su: pol, starost, vreme uzorkovanja, uzimanje hrane i lekova, kao i pravilna priprema pacijenta za laboratorijsko testiranje, prisustvo bolesti mogu uticati na laboratorijski rezultat.
Važno je znati da samo jedan test ne može da zadovolji sve kriterijume za postavljanje dijagnoze neke bolesti. Dobijeni rezultati laboratorijskih analiza se iz navedenih razloga obavezno tumače zajedno sa ostalim dijagnostičkim pokazateljima i kliničkom slikom, koju postavlja lekar.
PREPORUKA ZA LABORATORIJSKO ANALIZIRANJE U SVRHU PREVENCIJE I KONTROLE: